Historia
przez Austriaczkę - Matkę Annę Brunner,
która całym sercem kochała chorych i ubogich -
widząc w nich cierpiącego Chrystusa,
i im postanowiła poświęcić swe życie.
W Zgromadzeniu ofiarnie służyła potrzebującym,
często odbywając dalekie i uciążliwe podróże, by przyjść im z pomocą.
Szczególną troską obejmowała nieuleczalnie chorych,
którzy często nie potrafili nawet prosić o pomoc.
Matka Anna podjęła, więc kroki w celu zalegalizowania
działalności Mimo usilnych starań, nie udało się Jej osiągnąć
przez siebie Zgromadzenia.
Jednym z powodów odmowy zatwierdzenia
było Jej austriackie pochodzenie.
Problemy wypływające z układów politycznych i wyznaniowych
W 1925r. została rozpoczęta budowa Domu w Przywozie z przeznaczeniem dla nieuleczalnie chorych.
Przekonawszy się, że w metropolii praskiej nie osiągnie zamierzonego celu,
  | |
Siostry wybrały zamek Lichnowskich w Krzyżanowicach, który 2 sierpnia 1930 r. | |
 | Pierwszą placówkę filialną otworzono w październiku 1930 r. w Luboszycach koło Opola. Siostry prowadziły tam przedszkole, szkołę gospodarczą dla dziewcząt oraz obsługiwały parafię. Placówka ta istnieje do dzisiaj. |
 | W samych Krzyżanowicach siostry zajmowały się chorymi i prowadziły przedszkole. |
Pielęgniarek św. Franciszka (tak brzmiała ówczesna nazwa Zgromadzenia) był rok 1932,
W latach 1935-39 Siostry założyły następujące placówki:
- w 1935 r. we Wrocławiu przy ul. Grunwaldzkiej 104, gdzie prowadziły prywatną klinikę i opiekowały
się staruszkami,
- w 1938 r. w Pietrowicach, tam siostry obsługiwały kościół parafialny i prowadziły pielęgnację otwartą,
- w 1939 r. w Gosławicach koło Opola. Siostry zajmowały się obsługą kościoła parafialnego, katechizacją
dzieci, a także pielęgnacja otwartą.
Szczególnie trudnym okresem dla Zgromadzenia były lata drugiej wojny światowej.
kościoła św. Krzyża zginęły dwie siostry ( jedyne ofiary okrutnej wojny).
Po wojnie, pomimo ciężkich warunków, siostry zabrały się do pracy nad odremontowaniem swych
domów. W Krzyżanowicach jako pierwszą odremontowano kaplicę, która do 1949 r. zastępowała
zniszczony w czasie bombardowania kościół parafialny.
Pomimo trudnych warunków powojennych, siostry nadal zakładały nowe placówki, i tak w 1946 r.
otworzono domy:
• w Biskupicach, gdzie Siostry pielęgnowały chorych i obsługiwały kościół;
• w Bruczkowie Siostry pracowały w Małym Seminarium Duchownym, zajmowały się pielęgnacją
ambulatoryjną i obsługą kościoła;
• w Gołkowicach prowadziły pielęgnację chorych w domach i obsługę parafii.
 | Cios dla Sióstr mieszkających we Wrocławiu przyniósł rok 1950, kiedy to 1 września nastąpiło bezprawne zajęcie domu przy ul. Grunwaldzkiej 104 przez Ośrodek Akademicki, a 31 grudnia1952 r. dokonano ostatecznej eksmisji sióstr, wyrzucając je na ulicę. |
|
Wrocławska Kuria Arcybiskupia przydzieliła wówczas
W latach 1951-57 siostry z Wrocławia pracowały
m.in. w Kurii, Sądzie duchownym, w Małym seminarium i hospicjum.
Zgromadzeniu klasztor po siostrach urszulankach,
które wyjechały do swojego domu generalnego.
Ponieważ konieczne było natychmiastowe obsadzenie,
z dotychczasowych stanowisk w kurii i zatrudnione zostały w szpitalu.
zwolnionych przez siostry urszulanki miejsc w szpitalu dziecięcym
Część sióstr pracowała także w Klinikach Akademii Medycznej.
im. J. Korczaka, siostry zostały odwołane
Ponadto Siostry pracowały w katechezie.
Bardzo dramatycznym okazał się dla Zgromadzenia rok 1954, kiedy to w nocy z 4 na 5 sierpnia
wywieziono siostry z Krzyżanowic, Luboszyc, Gosławic i Biskupic do obozu w Dębowej Łące w
powiecie Wąbrzeźno. Siostry przebywały tam wraz z czterema innymi Zgromadzeniami przez dwa lata.
Po zwolnieniu powróciły do swoich domów.
W roku 1957 zostały założone kolejne dwie placówki w Otmęcie i Myślinie, gdzie siostry pielęgnowały
chorych, obsługiwały kościół i prowadziły katechezę.
Rok 1961 przyniósł zmianę nazwy Zgromadzenia z Kongregacji Ubogich Sióstr Pielęgniarek III Zakonu
św. Franciszka na Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Maryi Nieustającej Pomocy. Ta nazwa w sposób
adekwatny ukazuje charyzmat naszego Zgromadzenia, który realizujemy pochylając się nad człowiekiem
chorym, samotnym i opuszczonym oraz pragnąc na wzór Maryi dostrzegać ludzi potrzebujących pomocy
Na początku lat dziewięćdziesiątych zaczęłyśmy starać się o odzyskanie naszego Domu we Wrocławiu
przy ul. Grunwaldzkiej 104. Starania te zakończyły się powodzeniem. Od września 1993 r. wróciłyśmy
w mury naszej pierwszej, wrocławskiej placówki. Po niezbędnych pracach adaptacyjnych i remontowych
otworzyłyśmy tam Dom Pomocy Społecznej dla ludzi starszych. Przebywa w nim 65 osób starszych,
które koniec życia z różnych przyczyn spędzają z dala od swoich rodzin. Siostry wraz z personelem
świeckim pracującym w tym domu starają się stworzyć podopiecznym jak najlepsze warunki nie tylko
lokalowe, pielęgnacyjne i socjalne, ale przede wszystkim duchowe. Chcemy, by osoby przebywające w
Tę postawę służby przekazała nam w testamencie Matka Założycielka, która wpatrzona w osobę św.
Franciszka, żyła na co dzień wskazaniami Ewangelii, umiejąc w każdym spotkanym człowieku dostrzec
Boga i żyć dla Niego, wypełniając swoje powołanie.
Obecnie Zgromadzenie posiada placówki w Polsce, Austrii i na Ukrainie.
http://franciszkanki.com.pl/historia#sigProId9dfc6c4b9d